आई तुझ्या संस्कारातुन कोवळ्या रोपाचे तरु झालो,
मी कसा गं विसरेन तुला, तुझ्यामुळेच मी महान झालो,
तुझा तो मायेचा पदर, लपवित होता सारे प्रमाद,
तुझ्याविना माझा क्षण, नव्हता गं जात,
कधी तु मारलेस मला, तुझा प्रेमळ करांनी
पण दोष देशी स्वः ताला काहि क्षणांनी,
दुर जाता तुझापासुन, चिंता लागे तुझ्या जिवा
जरी मी मोटा झालो, तरी तुझा मायेचा पदर हवा.
आई, किती ते तुझं निस्वा:र्थ प्रेम
हृद्याच्या किती कप्प्यात साठवू मी
कितींदा नव्या हृदयाचा संदेश
देवाकडे क्षणाक्षणाला पाठवू मी
आई, हजार जन्म घेतले तरी
एका जन्माचे ऋण फीटणार नाही
आई, लाख चुका होतील मज कडून
तुझं समजावनं मिटणार नाही
आई, करोडोंन मध्ये जरी हरवलो
तरी तू मला शोधून काढशील
आई, तुला एकदाच हाक दिली
तरी अब्जांनी धावून येशील
आईचं पिरेम म्हणजी आभाळाची माया,
तिच्या विना जगणं म्हणजी व्यर्थ ही काया,
देवही भूका व्हता आईच्या मायेसाठी,
म्हणून त्यानं जनम घेतला अनुसये पोटी,
काय सांगू तिची महती जी जगाला ठावं,
देवानं चमितकार केला आई तीचं नावं,
आज लाख मोठा मी पण ती आईची किमया,
तीनच शिकीवलं मला अ, आ, ई लिव्हाया,
राब राब राबली कामात जावा पैसं नव्हतं पोट भराया,
कष्ट केलं तिनं लयं मला शिकंवाया,
लाख संकट आली पण आधार तिचा व्हतां,
तिच्या रुपात देवच माझ्या पाठीशी व्हतां,
माझं वचन आये तुला न्हाय सोडणार तुझी साथं,
तुझ्या प्रेमासाठी आतुरलेले मन हे गातं,
लय पिरेम दिलसं मला राहू दे तुझी छाया,
तुझ्या मायेसाठी सदा भुकेली ही काया.... सदा भुकेली ही काया.....
आई म्हणजे मंदीराचा उंच कळस, अंगणातील पवीत्र तुळस, भजनात गुणगुणावी अशी संतवाणी, वाळवंटात प्याव अस थंड पाणी, आई म्हणजे आरतीत वाजवावी अशी
, वाळवंटात प्याव अस थंड पाणी, आई म्हणजे आरतीत वाजवावी अशी लयबध्द टाळी, आणी वेदनेनंतरची सर्वात पहीली आरोळी.
खरे प्रेम आंधळे का असते ?
.
.
.
.
.
.
.
.
कारण ?????
.
.
.
.
आपल्या आईने आपल्याला न बघताचं फक्त
आपल्या येण्याच्या चाहुलानेचं,
आपल्यावर प्रेम करायला सुरुवात
केलेली असते... :)
मी एक चातक आहे,
तर ती पर्जन्यचा थेंब आहे.
मी अत्तर तर ती,
त्यातला सुगंध आहे.
... माझ्या आयुष्याची,
ती एक चित्रकार आहे.
अंधारात मला दिसणारा,
आशेचा किरण आहे.
कोणत्याही वादळात
तग धरून राहीलेली,
माझ्या आयुष्यातील
कल्पतरु आहे.
जिच्यामुळे मी,
माझी कविता आहे.
ती माझी......
माझीच फक्त आई आहे.........!!