स्वप्न विरले स्वप्नात ...
श्वास अडखळतो श्वासात...
वाट अडखळते या प्रेम मोहात ..
निघतोय मी आता सुखाच्या शोधात ...
श्वास गुंतता श्वासात
कळ येते खोलवर मनात
लपवूनी हि ओली जखम मनात
निघतोय मी आता सुखाच्या शोधात ...
खरेच.. बोललो होतो थोडे रागात
सलते ती गोष्ट आजवर मनात
मोडला सारा खेळ एका क्षणात
निघतोय मी सुखाच्या शोधात ...
येतेस तु अजुन माझ्या स्वप्नात
आठवते तुझे लाजणे ,हसून गालात
तुला ठेवलीय जपून काळजाच्या कोपऱ्यात
येशील का तु पुन्हा माझ्या जीवनात ...
भिजायचं आहे मला तुझ्या प्रेम पावसात
तुझ्या प्रेम पावसात .....!!!!!!!!!!! i miss u
तू खरच किती निरागस होतीस..
सगळ्यांपासून वेगळी तरीही सर्वांमध्ये हरवलीस..
अचूक इशारे कळायचे तुलाही माझे..
इशार्यांच्या पलीकडे त्यावेळी तू डोळ्यांनी बोललीस..
पहिले वाहिले प्रेम तू मनात सजलीस..
शाळेतून सुटलो आपण नंतर मात्र खूप दूर गेलीस.. आजहि आठवतो तुझा लडिवाळ लाजरा चेहरा..
हुंदके येती त्या क्षणांचे अन तसाच
मोहरणारा तुझ्या केसातला मोगर्याचा गजरा..
नेहमी व्यहवारी असा
व्यवसाईक होवू नका
प्रेमात उभे रहायला शिका
मात्र कधी प्रेमात पडू नका....
एकमेकात पूर्णपणे
अगदीचं हरवू नका
एकमेकांच्या मनात
स्वतःचे अस्तित्व शोधा
एकमेकांच्या प्रेमात
सुखाची सावली शोधू नका
पण एकमेकांच्या सहायाने
आपले असे आभाळ शोधा.....
प्रेमात कसलीचं बंधनं
एकमेकांवर लादू नका
स्वतःचे अस्तित्व जपून
त्यांचे अस्तित्व जपायला शिका
मुलीचें जिवन हे असंच असतं....
तुझं आनि तिच सारखंच असतं....
ज्या कुटुंबात वाढुन मोठे व्हायचं असतं...
त्याच कुटुंबाला सोडून जायचं असतं....
ज्याने आईचे बोट धरून चालण शिकायचं असतं..
त्याच बोटाने कुंकू लावून निघायचं असतं...
ज्या वडिलांच्या खांद्यावर खेळून मोठ व्हायचं असतं...
त्याच खांद्यावर डोकं ठेवून रडायचं असतं...
ज्या बहीण भावाला भांडून रड्वायचं असतं...
त्यांनाच सोडून जाताना रडायचं ही असतं....
मुलीचें जिवन हे असंच असतं.........
ठरवलं होत प्रेम कधी करायचं नाही
वेड्या भावविश्वात गुंतून बसायचं नाही
कोण तो कुठला त्याच्यासाठी झुरायचं नाही
त्याच्यासाठी आपली स्वप्ने तोडायची नाहीत
सगळी स्वप्ने सगळे बोल आज खोटे ठरले
कशी कोणास ठाऊक प्रेमाच्या बंधनात गुंतत गेले
तो माझा अन मी त्याची हे कळू लागले
माझेच बोल मला नकळत आठवू लागले
मी हि आज इतरांसारखीच झाले
रात्र न- दिवस त्याची वाट पाहणे हवेहवेसे झाले
त्याचे ते लडिवाळ शब्द ऐकण्यास
आज मी चातकाप्रमाणे आतुर झाले
कोणाच्यातरी येण्याने आयुष्य बदलून गेल
माझ सर विश्वाच त्याच्यात दिसू लागले
जगूनसुद्धा क्षणाक्षणाला कोणासाठी तरी मरण
यातील नाजूक भाव कळू लागले
खरच मी पण आता कोणावर तरी प्रेम करू लागले
कोणाचातरी सतत विचार कारण
मलाही आता जमू लागल
प्रेम काय आसत हे मला कळू लागले ......
इतकी दगडी झालीयेत का मनं ?
मुलगी 'आहे' कळल्यावर..
तिला संपवणारे,जगायचा हक्क नाकारणारे..
इवल्याशा ह्र्दयाची स्पंदने बंद करण्याइतकी..
इतकी दगडी झालीयेत का मनं ?
हुंडा द्यावा लागेल,'ती''नावाने' वारस नसेल..
कसला हिशोब मांडतात तुम्ही ?
जिवंत माणसाचा ?स्वत: च्या पोटच्या गोळ्याचा ?
इतकी दगडी झालीयेत का मनं ?
जगू द्या ना तिला,शिक्षणाचे आकाश द्या न तिला..
मग बघा तिची गरुडझेप,तिचे यश तुमचेच आहे..
ती तुमची काठी बनेल,प्रेमाची पखरण करेल..
तिला'जगू दिले'याचा आनंदही न होण्याइतकी..
नक्कीच एवढी दगडी नाही झालीयेत मनं..