तुझी वाट पाहताना दिवस संपतात...
पण वाट पाहणं संपत नाही...
आयुष्यावरील तुझी छाप पुसून टाकणं...
मला अजूनही जमत नाही....
का तुझा सहवास दरवळत राहतो आजही..??
का खोलवर झालेल्या जखमा बुझता बुझाता..,
पुन्हा वाहायला लागतात... ?
का ती वेदना नको असतानाही हवीशी वाटत राहते... ?
का तुझी आठवण नको असताना येतच राहते..!!
जिथे श्वासात श्वास गुंततात तेच क्षण आपले असतात....
तू नसलास आता तरी.. तेच क्षण मला आजही आठवतात ...
आज मी तिला खूप miss करतोय
कुठे हरवली काय माहित
आज मी
स्वतः स्वताशीच बोलतोय
जायचं तर सांगून तरी जायचं होत
अनोळखी चेहऱ्यात तिलाच
शोधत बसलोय
आज मी तिला खूप miss करतोय
आली कि नुसती बडबड
आज जणू शांतता पसरलीय
कुठे गेली रे ही..
तिला खूप miss करतोय
येईल या आशेवर
आज मी इथेच बसून राहणार
तहान भूक मेलीय माझी
तिला कधी कळणार
आज कसं वेगळंच वाटतंय
रोजच्या गर्दीपासून
अलग झाल्यासारखं वाटतंय
कुठे गेली रे ही..
तिला खूप miss करतोय
लवकर ये ग
मी वाट पाहतोय..
वेळ लागला तरी चालेल...
पण वाट तुझीच पाहीन...
विसरलास तू मला तरीही...
नेहमी मी तुझीच राहील....
जागेपणी प्रखर
जिची आठवण येते
झोपेतही माझ्या
ती स्वप्नांमद्दे येते !
मिटलेल्या ओठांनी
ती वाऱ्यासवे गाते झुकलेल्या नेत्रांनी
प्रेमाची तर छेडते
गालावरील लाली
पुन्हा पुसून घेते
मला पहातच ती
पुन्हा पुन्हा लाजते..
आले आता एक असे वळण नको असलेलं..
तुझ्या आयुष्यात माझे स्थान ओझरत चाललेलं
विरह, दुख, यातना हेच सोबती सांगाती आपले उरलेले..
एक एक क्षण डोळ्यात दाटून अश्रू बनून गालावर ओघळले..