तुझं ते रुप खरचं माझ्या ङोळ्यांना
आंधळ करून जात असतं
तू दूर असशील तरी माझ्या जवळ आहेस
याची जाणीव करून देतं असतं ..!!
एक रम्य अशी ती सायंकाळ,
पाऊसाचा हि सुटलेला ताळ.
थंडगार असा बेभान वारा,
दोघांनाही स्पर्शणार्या पाऊस धारा....
तो आणि ती प्रेमात होते धुंध,
मातीलाही सुटलेला सुगंध.....
त्याच्या अन तिच्या प्रेमात पाडत होते भर,
एकमेकांत हरवून सोडणारी ती श्रावणसर.....
त्यातच तिच्या त्या नजरेचा एक कटाक्ष,
साऱ्या सृष्टीचे वेधत होते लक्ष.....
पाऊसात भिजून दोघही शोधू लागले निवारा,
थंडीने अन लाजेने अंगावर शहारा.....
चिंब भिजून हरपलेले देहभान,
निसर्गही जणू त्यांच्यासाठी गात होते
प्रेमगाण.....
निसर्गही जणू त्यांच्यासाठी गात होते
प्रेमगाण.....!!!!
"फुलाचा सुगंध तु ,, मातिचा गंध
तु"
"आनंदाचा क्षण तु ,,
सोन्याचा कण तु"
"सांग आता कोण आहेस तु ....!"
"सांग आता कोण आहेस तु ....!
आकाशाला टेकतील एवढे लांब
हात नाहीत माझे..
.
.
चंद्र तारे साठवुन ठेवतील
... एवढे खोल डोळे नाहीत माझे..
.
पण..?
.
तु दिलेले प्रेम नेहमी जपुन
ठेवील..
.
एवढे मोठे ह्रदय मात्र आहे माझे....
थोडं सांगावं थोडं लपवावं, असं प्रेम कराव
कुठे भेटायला बोलवावं, पण आपण मात्र उशिरा जावं..
मग आपणच जाऊन Sorry म्हणावं, असं प्रेम कराव
वर वर तिच्या भोळसट पनाची, खूप चेष्टा करावी,
पण तरीही ती तुम्हाला किती आवडते, हे जरूर सांगावं, असं प्रेम कराव
प्रेम ही एक सुंदर भावना, हे ज़रूर जाणावं,
पुन्हा त्या बरोबर येणार्या वेदनांना ही सामोरं जावं..
असं प्रेम करावं..
आपली काळजी करणारी
आपल्याला समजून घेणारीव्यक्ती भेटायला
नशीबच लागत... ,
नाहीतर फक्त "प्रेम" करणारे ढिगाने पडलेत....